Ahşaptan yapılmış bir tezgâhta işlenen kutnu, ana maddesi floş olan suni ipek ve pamuk ipliğinden dokunmuş, çeşitli motif ve renklerde bir kumaştır.Türkiye’de yalnızca Gaziantep’te dokunmaktadır ve kamçılı çekme tezgâhta, mekikle dokuma tekniği kullanılarak dokunur.
Kutnu’nun dokunmasından önce, çeşitli evrelerden geçerek hazırlanan ipi birkaç ustanın elinden çıkmaktadır. Bunlar; “Tarakçı”, “Haşılcı” “Boyacı” olmak üzere herbiri ayrı değerler olan kişilerdir ve bugün Gaziantep’te bu ustaların da nesilleri tükenmiştir.
Kök boya ile boyanan ve saç kılı inceliğinde olan bu ipi daha sonra tezgâhta, değişik motifler üreterek dokumak ise apayrı bir maharet ister. Gaziantep’te çok eskiye dayanan bu san’at, evlerde bütün aile bireylerinin birlikte icra ettikleri ve önemli bir geçim kaynağı olduğu ve 3000 civarında dokuma ile ilgili kooperatiflerin bulunduğu söylenmekte olup, gelişen tekstil
sanayiinin bu mesleği doğal olarak terk edilmek durumuna getirdiği bilinir.
Çözgü sayısına göre isimlendirilen Kutnu kumaşının, “kutnu”, “alaca” ”meydaniye” gibi çeşitleri vardır. Çözgü sayısı 4000 olanı kutnu, 3000 olanı alaca ve 2000 olanı meydaniye adını almıştır.
Tezgâh boyu nedeniyle kumaş eni 50-60 cm. arasında değişir. ipek ve pamuk ipinden dokunduğu için , yazın serin ve sağlıklı bir kumaştır. Eskiden köylerde gelin, damat, çiftçi ve varlıklı kişilerin giydiği ve daha sonra folklorik kıyafetlerde yaygın kullanılmış olan kutnu kumaşı günümüzde gece kıyafetlerinde modacıların özenle yer verdikleri bir kumaş olma özelliğine kavuşmuştur.